Post by Sophie Delackre on Nov 9, 2014 17:37:48 GMT
Gebroken, en onverwachte wendingen: deel 1
Sophie was van slag. Ze was één week vroeger vertrokken van bij TipTiens. Tony had gebeld en gevraagd of ze dringend naar zijn appartement wou komen. Het mocht van Alyanne. Sophie wist van toeten of blazen. Ze was bezorgd, want Tony had ook bezorgd geklonken. Ze was met haar auto gekomen en niet gelijk de kinderen met de trein.
Ze moest toch een eindje rijden met de auto. Tony woonde niet in hartje Londen, maar een beetje afgelegen. Hij woonde klein, maar fijn. Er alles wat een mens nodig had om te overleven. Er was een woonkamer met mooie zetel, tv, salontafeltje, kasten, een keuken, keukentafel, badkamer met bad en douche, slaapkamer 1 en slaapkamer 2. Slaapkamer 2 had Tony ingericht als zijn bureau.
Na een lange tocht kwam Sophie aan. Ze zag Tony al voor het raam staan. Hij zwaaide. Hij had zijn klein neefje op de arm en zijn klein nichtje aan zijn hand. Sophie parkeerde haar auto en lachte naar het drietal. Ze stapte in de lift en ging naar boven. Boven stonden het nichtje en neefje al te wachten. "Ja, je weet het ondertussen al. Floor en Floris.", zei Tony. "Tuurlijk weet ik dat al!", lachte Sophie en kreeg een dikke knuffel van de tweeling. "Mijn zus komt ze over vijf minuutjes halen en dan moet ik je wat zeggen.", zei Tony. Sophie ging naar binnen en kreeg een tekening van de tweeling. "Wat mooi!", zei Sophie oprecht. Het waren een paar kribbels en soort van mannetjes. Maar als het in een museum hing, zou het een kunstwerk zijn.
Even later werd de tweeling opgehaald door Annelies. Sophie en Tony zwaaide hen uit en gingen toen in de zetel zitten. "Ik moet je wat vertellen.", zei Tony. "Wat?", vroeg Sophie. "Ik... Het is niet makkelijk om te zeggen...", zei Tony. Sophie voelde iets aankomen. "Ik ben vreemd gegaan.", bekende Tony. "WAT?!", riep Sophie. Ze voelde tranen prikken. "Toe niet huilen! Het ging...", zei hij. "Ineens zeker?!", maakte Sophie kwaad en verdrietig zijn zin af. "Uuh, sorry. Kan je me vergeven?", vroeg hij. Wat?!, dacht Sophie hij is echt gestoord! "Nee! En ik wil je nooit meer zien!", riep ze kwaad en vertrok. Ze voelde zich niet goed worden. Ze nam haar gsm en stuurde een bericht naar haar zus: Tony heeft bekent dat hij vreemd is gegaan! Ik ben er kapot van! Als snel kreeg Sophie antwoord: Oei, wil je komen praten met me? Ik ben met mijn vriend op een communiefeest van zijn nichtje, maar ik kan zeggen dat ik naar huis wil hoor! xxx Sophie glimlachte. Aan haar zus had ze echt wel veel. Nee, blijf er maar ik ga naar mijn beste vriend Thomas xxx Stuurde Sophie terug. Ze reed naar het flatgebouw van Thomas. haar allerbeste vriend, van al in de lagere school waren ze bevriend.
Sophie was van slag. Ze was één week vroeger vertrokken van bij TipTiens. Tony had gebeld en gevraagd of ze dringend naar zijn appartement wou komen. Het mocht van Alyanne. Sophie wist van toeten of blazen. Ze was bezorgd, want Tony had ook bezorgd geklonken. Ze was met haar auto gekomen en niet gelijk de kinderen met de trein.
Ze moest toch een eindje rijden met de auto. Tony woonde niet in hartje Londen, maar een beetje afgelegen. Hij woonde klein, maar fijn. Er alles wat een mens nodig had om te overleven. Er was een woonkamer met mooie zetel, tv, salontafeltje, kasten, een keuken, keukentafel, badkamer met bad en douche, slaapkamer 1 en slaapkamer 2. Slaapkamer 2 had Tony ingericht als zijn bureau.
Na een lange tocht kwam Sophie aan. Ze zag Tony al voor het raam staan. Hij zwaaide. Hij had zijn klein neefje op de arm en zijn klein nichtje aan zijn hand. Sophie parkeerde haar auto en lachte naar het drietal. Ze stapte in de lift en ging naar boven. Boven stonden het nichtje en neefje al te wachten. "Ja, je weet het ondertussen al. Floor en Floris.", zei Tony. "Tuurlijk weet ik dat al!", lachte Sophie en kreeg een dikke knuffel van de tweeling. "Mijn zus komt ze over vijf minuutjes halen en dan moet ik je wat zeggen.", zei Tony. Sophie ging naar binnen en kreeg een tekening van de tweeling. "Wat mooi!", zei Sophie oprecht. Het waren een paar kribbels en soort van mannetjes. Maar als het in een museum hing, zou het een kunstwerk zijn.
Even later werd de tweeling opgehaald door Annelies. Sophie en Tony zwaaide hen uit en gingen toen in de zetel zitten. "Ik moet je wat vertellen.", zei Tony. "Wat?", vroeg Sophie. "Ik... Het is niet makkelijk om te zeggen...", zei Tony. Sophie voelde iets aankomen. "Ik ben vreemd gegaan.", bekende Tony. "WAT?!", riep Sophie. Ze voelde tranen prikken. "Toe niet huilen! Het ging...", zei hij. "Ineens zeker?!", maakte Sophie kwaad en verdrietig zijn zin af. "Uuh, sorry. Kan je me vergeven?", vroeg hij. Wat?!, dacht Sophie hij is echt gestoord! "Nee! En ik wil je nooit meer zien!", riep ze kwaad en vertrok. Ze voelde zich niet goed worden. Ze nam haar gsm en stuurde een bericht naar haar zus: Tony heeft bekent dat hij vreemd is gegaan! Ik ben er kapot van! Als snel kreeg Sophie antwoord: Oei, wil je komen praten met me? Ik ben met mijn vriend op een communiefeest van zijn nichtje, maar ik kan zeggen dat ik naar huis wil hoor! xxx Sophie glimlachte. Aan haar zus had ze echt wel veel. Nee, blijf er maar ik ga naar mijn beste vriend Thomas xxx Stuurde Sophie terug. Ze reed naar het flatgebouw van Thomas. haar allerbeste vriend, van al in de lagere school waren ze bevriend.
hello