|
|
Post by Stéphanie Dawson on Mar 22, 2015 9:42:23 GMT
Stéphanie zeulde een loodzware koffer naar de trein. Haar moeder, vader en zusje waren er ook. "Stéphanieke, we gaan je missen.", zei mama en sloeg haar armen om Stéphanie heen. Haar vader gaf haar een kus op haar voorhoofd. "Veel succes en plezier! We sturen je!", zei papa. "Ja, elke dag! Sowieso!", riep mama. De treinconducteur floot. Nu moest ze wel instappen. Ze trok haar loodzware zilveren koffer de trein in en hing haar schoudertas om haar schouders. Het was niet echt een schooltas, maar handtas. In haar koffer zat haar schooltas.
Stéphanie zocht ene lege coupé. Nergens vond ze Max, Jonas of Rebecca. Ze hadden toch samen afgesproken? Ja, hoor dat wist ze nog goed. Ze had het sms'je nog in haar gsm staan.
Ze ging zitten in de laatste lege coupé. Nu maar hopen dat haar vrienden snel kwamen, want ze had echt geen zin om alleen die hele reis af te leggen. Ze nam een boek en begon te lezen. Dan was ze even in een andere wereld. Een fantasiewereld. Een wereld waar niemand haar kon storen en niemand haar uitschold en waar niemand onnozel kon doen.
|
|
|
|
Post by Rebecca Marshall on Mar 25, 2015 17:33:14 GMT
Rebecca was de helle zomer al een beetje down omdat Max niet echt iets had laten weten. Ze had haar koffers al gepakt voor terug naar Tiptiens te vertrekken. Rebecca zat nog rustig in de zetel te wachten tot haar mama haar kwam halen om haar naar Tiptiens te brengen. Rebecca zapte van de ene zender naar de andere "bah er is niks op tv" zij ze al teleurstellend. Toen het haar opeens binnen viel dat ze had afgesproken met Stéphanie, Jonas, Max om samen met de trein te gaan "oooh nee" zei Rebecca. Rebecca holde naar boven pakte haar koffers deed haar schoenen aan pakte gouw een jas mee en keek op haar klok terwijl ze rennend naar het
treinstation liep. Rebecca hoopte dat ze de trein niet had gemist. Rebecca kocht gouw een treinkaartje enze liep het perron op net op tijd want daar floot de treinconducteur. Rebecca liep door de lange trein en gluurde in de coupés tot ze eindelijk Stéphanie zag zitten. Rebecca plofte haar neer tegenover Stéphanie en zei "sorry, ik was bijna vergeten dat we hadden afgesproken" zei ze al hijgend. "Ik zie er waarschijnlijk niet uit" zei Rebecca en ze pakte een kam uit haar tas en fatsoeneerde
haar haar. "En hoe was jouw vakantie" vroeg Rebecca terwijl ze haar mama gouw een berichtje stuurde dat ze al vertrokken was naar Tiptiens en als ze aangekomen was haar zou bellen. Rebecca hoopte dat Max er dit jaar ook bij was en dat ze misschien de draad van vorig jaar terug konden oppakken.
|
|
|
|
Post by Jonas Wakefield on Mar 28, 2015 8:47:38 GMT
Jonas stond in de badkamer. Hij deed snel een grijze T-shirt aan en een spijkerbroek die tot aan zijn knieën kwam. Beneden hoorde hij bestek rinkelen. Waarschijnlijk waren zijn zussen beneden. Ze wouden hem nog uitwuiven voordat hij naar TipTiens vertrok. Hij ging naar beneden en ontdekte daar zijn vader, zussen en broertje. "Goeiemorgen.", zei hij vriendelijk. "Mogge.", gaapte Thomas met zijn chocolademelk voor zich. "Ben je er klaar voor?", vroeg Anika die eitjes was aan het bakken. "Ik denk het wel.", zei Jonas en hij ging zitten. "Amber brengt je seffens ik moet gewoon naar het werk.", zei papa en stond op. Hij gaf Jonas een kus op zijn voorhoofd. "Amuseer je hé! Dat ik geen klachten hoor!", grapte papa. "Nee, hoor.", zei Jonas. "Daar twijfel ik niet aan.", zei papa. Jonas gaf hem een dikke knuffel en papa vertrok. "Zo hier is een omelet.", zei Anika. "Waar is Amber?", vroeg Jonas. "Die is je koffer klaarmaken.", zei Anika.
Jonas at zijn omelet op en dronk zijn vruchtensap leeg. Op dat moment kwam Amber de kamer binnen. "Ben je klaar?", vroeg ze. "Ja, denk ik.", zei Jonas en hij gaf Anika een knuffel en Thomas volgde. "Pas goed op jezelf!", zei Anika bezorgt. "Zal ik doen.", zei Jonas en deed zijn jas aan. "Dag!", zwaaide Thomas. Jonas zwaaide terug en stapte in de auto van zijn zus. "Ik breng je naar het station. En hier is een klein cadeautje voor je.", zei Amber en gaf een cadeautje en een enveloppe aan hem. Hij opende het cadeautje. Er zat een MP3 speler in. "Maar dat moest toch niet! En ik ben niet eens jarig!", zei Jonas verbaast. "Het is ook niet voor je verjaardag, maar je bent gewoon een superbroer en daarom heeft Anika je een E-reader gegeven. Hier kijk, maar er staan al boeken op gedownload en ik heb de muziek op je MP3 gedownload.", zei Amber. "Oh, dank jullie wel!", zei Jonas en kreeg vochtige ogen. De E-reader was de kleinste in zijn formaat en hij wou die heel graag hebben.
In de enveloppe zat een kaart met vijftig euro in. Hij wist ze het niet breed hadden en daarom wou hij geen zakgeld. Maar nu al die dingen! "Maar dat moest toch niet! Ik wil niet verwent worden!", sputterde Jonas. "Dat wordt je ook niet! Komaan niet flauw doen. Je hebt al in geen jaren zakgeld gehad of een mooi dergelijk cadeau buiten al die boeken.", zei Amber. Plots stopte die. "Zo, stap maar uit.", zei ze en gaf hem een knuffel. "Pas goed op jezelf en amuseer je!", zei ze. Jonas pakte zijn koffer en rugzak. In zijn rugzak stak hij zijn cadeaus. Hij wandelde door en nam een ticket. Daarna zag hij de trein ronken. Hij stapte snel in en zocht een coupé. Even verderop zag hij Rebecca en Stéphanie zitten. Rebecca was haar haren aan het kammen. Eigenlijk was ze een beetje een schmikpop, maar een superleuk meisje en een goede vriendin. Stéphanie was zijn beste vriendin. Ze hadden in de vakantie afgesproken en Jonas wist dat Stéphanie een autist was. Maar heel erg was dat niet.
Hij schoof de coupé deur open en stapte naar binnen. "Hey, mag ik erbij komen?", vroeg hij. Hij ging er vanuit dat het mocht en ging naast Stéphanie zitten. "Alles goed?", vroeg hij.
|
|
Max Mortimer
Sloeb
Tweedejaars Sloeb
love this rpg! ~ Inez
Posts: 15 
|
Post by Max Mortimer on Mar 28, 2015 10:38:07 GMT
"Max uit je bed! Nu! Straks is de trein zonder je weg!", een stem riep onder aan de trap. De stem van zijn moeder. Max kreunde. Hij wou nog niet. Nog heel even... Hij draaide zich om en dommelde weer in. "Max! Nu!", klonk ook de stem van zijn vader. Oké dan. Max sleepte zich uit zijn bed en kleedde zich aan. Hij nam zijn koffer die hij al de dag van tevoren had klaargemaakt. Zo, nu nog zijn rugzak en hij ging ontbijten. Beneden zat zijn broertje al aan tafel en zijn ouders waren druk in de weer. "Charlotte! Kom! Je moet naar jouw internaat en snel seffens ben jij ook al te laat.", zei mama. Zijn zus daalde de trap af alsof ze een filmster was. Ze had twee grote koffers, een beautycase, een kleinere koffer, een zak en een rugzak. "Ga je emigreren?", vroeg Max lachend. "Nee broertje! En ik zou me ook maar niet moeien! Ik ben weg dag!", riep Charlotte en vertrok zonder afscheid te nemen. "Dat gaat haar nog zwaar vallen. Zo zonder afscheid.", zei papa.
Jonathan zat zijn cornflakes op te eten. "Ik ga je brengen.", zei papa. Max at zijn ontbijt op, gaf zijn broertje en mama een knuffel en ging de auto in. Na een tijdje kwamen ze aan op het station. "Veel plezier!", wenste papa hem. Hij vertrok de trein in die al stilletjes in gang kwam. Vlug zocht hij Jonas, Stéphanie en natuurlijk ook Rebecca. Hij had de hele zomer niet echt veel laten weten. Hij wist ook niet veel wat hij zou moeten zeggen. "Hey.", zei hij en stapte de coupé binnen.
|
|
|
|
Post by Stéphanie Dawson on Mar 29, 2015 13:06:21 GMT
Al snel werd Stéphanie vergezeld door Rebecca. Het eerste wat die zei was: "sorry, ik was bijna vergeten dat we hadden afgesproken" Stéphanie haalde haar wenkbrauwen op. "Het is toch wel de bedoeling dat iedereen met deze speciale schooltrein naar TipTiens gaat. Anders geraak je er niet.", zei Stéphanie. Dat was toch zo? "Ik zie er waarschijnlijk niet uit." Stéphanie keek naar Rebecca. Blijkbaar had ze het meer tegen zichzelf, want ze kamde haar haren al. "En hoe was jouw vakantie?", vroeg Rebecca. "Eh, oh ging wel.", zei Stéphanie, maar haar antwoord ging verloren in het openen van de deur. Jonas kwam binnen. "Hey, mag ik erbij komen?", vroeg Jonas. "Ja," Antwoordde Stéphanie. En Jonas plofte doodleuk langs haar neer. Leuk!, dacht Stéphanie half sarcastisch, half echt. Ze had in de vakantie nog gesproken met Jonas. Het was een toffe babbel geweest. "Alles goed?", vroeg Jonas. "Met mij best.", zei Stéphanie. Daarna kwam ook nog Max binnen. Zo nu waren ze compleet!, dacht Stéphanie blij. Haar katertjes Ster kwam stilletjes uit zijn hokje, dat onder tafel stond en gaf Stéphanie stilletjes kopjes. OOC.: Dit is haar katertje: kattenanimatie.clubs.nl/afbeeldingen/album/5083503/Wit-kitten-mandje-22.jpg |
|
|
|
Post by Rebecca Marshall on Apr 5, 2015 15:02:08 GMT
Terwijl Rebecca nog altijd haar haar aan het kammen was antwoorde Stéphanie op haar vraag "Eh, oh ging wel." zei ze "leuk, ik heb je eigenlijk best wel gemist. Volgende vakantie spreken we af, als je dat goed vindt teminste." zei Rebecca. Toen kwam Jonas binnen "Alles goed?", vroeg Jonas. "Met mij best.", zei Stéphanie. "Met mij is ook alles oké." zei Rebecca al glimlachende "en met jou heb je een fijne vakantie gehad." Daarna kwam ook nog Max binnen. "hey" zei Max. Rebecca besloot er geen drama van te maken dat Max niets liet weten, want zij had dat even min gedaan. Ze hoopte
dan ook dat hij haar nog zou willen, want zij had nog altijd vlinders in haar buik als ze Max zag. Toen Rebecca hem zag binnen stappen waren al haar zorgen verdwenen en ze hoopte dat ze ook weg bleven. "Hey" zei Rebecca al kloppend op de enige plaats die over was. Ze vond het ook leuk dat Jonas langs Stéphanie was gaan zitten,niet dat ze Jonas niet graag heeft. Rebecca had besloten dat ze Stéphanie dit jaar niet altijd voor haar zou houden. Rebecca vond dat Stéphanie meer vriendinnen verdiende. Daar zou ze haar bij helpen, als ze dat tenminste wou.
|
|
|
|
Post by Jonas Wakefield on Apr 8, 2015 8:01:27 GMT
Gelukkig, Jonas mocht bij Stéphanie en Rebecca zitten. Hij ging dus naast Stéphanie zitten. Toen hij of alles goed was antwoordde Stéphanie dat alles goed ging met haar. En met Rebecca was ook alles oké. "Met mij ook goed. Ik heb ook best wel een goede vakantie gehad.", zei Jonas.
Toen kwam Max hen nog vergezellen. Eindelijk waren ze compleet!! "Hey", zei Max. En Rebecca zei ook wat. Jonas had begrepen dat het aan was tussen Rebecca en Max. En Jonas was blij voor zijn beste vriend en vriendin. Rebecca was een goede vriendin, maar met Stéphanie was hij iets meer mee bevriend en ja.
Max ging naast Rebecca zitten. "Hey! Superleuk idee van jou! Stéphanie! Zo met ons allen in de trein zitten!", zei Jonas uit de grond van zijn hart. Hij zag dat Stéphanies kleine poesje onder tafel Stéphanie kopjes gaf. "Oh wat een schattig poesje heb je!", zei hij. Hijzelf had geen kat. "Kijk wat ik kreeg! Ikzelf vind het veel te duur. Maar ik heb cadeaus van mijn vader en zussen gekregen.", zei Jonas. Hij haalde zijn E-reader en zijn MP3 uit zijn tas. "Kijk! Op die E-reader staan boeken om te lezen en op mijn MP3 al liedjes en al!", zei Jonas enthousiast. Hij wou niet stoefen, maar hij kreeg nooit dure dingen en dan kreeg hij nu zoiets cool en duur was hij blij.
|
|
