Post by Stéphanie Dawson on Oct 11, 2014 14:27:48 GMT
Daar zat ze dan. Helemaal alleen. Stéphanie wist niet wat haar overkwam. Ze was net naar het Openingsfeest geweest, maar was er weer weg gegaan omdat de muziek veel te luid was. Iedereen schreeuwde tegen elkaar en zongen luidkeels meer. Stéphanie had er als een stambeeld tussen vals zingende meisjes gestaan. Daarna was ze pijlsnel naar de slaapzalen gegaan en zat ze nu in haar geheime dagboek te tekenen. Ze had het ooit gekregen van haar moeder omdat die dacht dat het wel leuk was om je gevoelens neer te pennen. Bah, gevoelens! Wat een dom woord. Stéphanie was nooit sterk geweest in gevoelend te uiten en te herkennen. Als kleuter moest ze met een mevrouw mee gaan om over gevoelens te leren. Dat had maar een stom idee gevonden. Want wist zei veel wat een smiley met een omgevallen S als mond voor gevoel uitdrukte?!
In de lagere school was het niet veel beter erop gegaan want ze had eens een keer een spel moeten spelen. Blindemannetje... Echt Michiel moest toen zeggen waar ze naar toe moest. Dat was echt stom, want hoe kon zij nu weten wat Michiel zei als Maud tegen Anna riep en Jonas tegen Lisa?! Dat was veel te moeilijk om die stemmen te herkennen. En het was weer veel te luid geweest. Stéphanie wist nog goed dat ze toen kwaad haar blinddoek af deed en weg liep. Ze vond het echt niet leuk.
Nu was het juist hetzelfde. Ze vond de muziek te hard en ze hielt niet van schreeuwers. Ze krabbelde wat op lege pagina's. Ze tekende niet graag nee kribbelen en zo was toch veel leuker, dan kon niemand zijn mening geven en een rare smoel trekken zijn... Jezus weeral dat woord... Gevoelens! Uit te drukken. Stéphanie keek wat om zich heen. Ze zag haar kleine katertje Star liggen aan haar voeten. Stéphanie bewoog even haar voet en Star kwam naar haar toe gekropen. Stéphanie aaide haar kleine katertje. Even dacht ze aan haar ouders en Nina. Haar ouders waren raar geweest toen ze Nina kregen. Eerst waren ze aan het wenen en toen lachten ze door hun tranen heen. Dat was toch niet normaal?! Toen Stéphanie wat groter werd had haar vader uitgelegd dat Nina niet heel normaal was. Eerst begreep Stéphanie het niet. Wat bedoelde hij met Nina is niet heel normaal? Haar oma had toen ook geprobeerd om het uit te leggen en uiteindelijk begreep Stéphanie dat haar zusje een beetje ziek was. Ze had zich toen afgevraagd of haar zusje dood ging gaan, maar oma zei van niet. Nina zou ook groeien en groot worden, maar bij haar zou alles trager gaan dan bij Stéphanie. Stephanie zelf wist niet echt goed of ze nu blij moest zijn of juist niet. Omdat je normaal niet blij was als iemand ziek was, maar haar zusje zou altijd ziek zijn maar toch een perfect leven leiden. Het was gewoon raar en ingewikkeld.
Stéphanie keek terug naar de deur en de bedden van de andere meisjes. Niemand zou waarschijnlijk haar vriendin willen worden. Omdat ze dacht dat die haar ook raar zouden vinden net zoals in de lagere school. Die kinderen zeiden altijd: Jij bent raar! Jij moet altijd met die mevrouw mee! Niemand anders! Dus jij bent niet normaal!
Stéphanie had er veel verdriet om gehad, maar ze zei nooit wat tegen de juffen en meesters want die begrepen het toch niet. Dus waarom zou ze dan het in godsnaam zeggen? En haar ouders maakten nooit tijd voor haar. Ofwel was het werken ofwel moesten ze voor Nina zorgen. Het was nooit echt gemakkelijk geweest voor Stéphanie, maar ze had zich erover gezet en nu wou ze echt wel iemand die haar juist hielp met gevoelens en vrienden maken!
OOC.: Open topic!
Edit: +5
In de lagere school was het niet veel beter erop gegaan want ze had eens een keer een spel moeten spelen. Blindemannetje... Echt Michiel moest toen zeggen waar ze naar toe moest. Dat was echt stom, want hoe kon zij nu weten wat Michiel zei als Maud tegen Anna riep en Jonas tegen Lisa?! Dat was veel te moeilijk om die stemmen te herkennen. En het was weer veel te luid geweest. Stéphanie wist nog goed dat ze toen kwaad haar blinddoek af deed en weg liep. Ze vond het echt niet leuk.
Nu was het juist hetzelfde. Ze vond de muziek te hard en ze hielt niet van schreeuwers. Ze krabbelde wat op lege pagina's. Ze tekende niet graag nee kribbelen en zo was toch veel leuker, dan kon niemand zijn mening geven en een rare smoel trekken zijn... Jezus weeral dat woord... Gevoelens! Uit te drukken. Stéphanie keek wat om zich heen. Ze zag haar kleine katertje Star liggen aan haar voeten. Stéphanie bewoog even haar voet en Star kwam naar haar toe gekropen. Stéphanie aaide haar kleine katertje. Even dacht ze aan haar ouders en Nina. Haar ouders waren raar geweest toen ze Nina kregen. Eerst waren ze aan het wenen en toen lachten ze door hun tranen heen. Dat was toch niet normaal?! Toen Stéphanie wat groter werd had haar vader uitgelegd dat Nina niet heel normaal was. Eerst begreep Stéphanie het niet. Wat bedoelde hij met Nina is niet heel normaal? Haar oma had toen ook geprobeerd om het uit te leggen en uiteindelijk begreep Stéphanie dat haar zusje een beetje ziek was. Ze had zich toen afgevraagd of haar zusje dood ging gaan, maar oma zei van niet. Nina zou ook groeien en groot worden, maar bij haar zou alles trager gaan dan bij Stéphanie. Stephanie zelf wist niet echt goed of ze nu blij moest zijn of juist niet. Omdat je normaal niet blij was als iemand ziek was, maar haar zusje zou altijd ziek zijn maar toch een perfect leven leiden. Het was gewoon raar en ingewikkeld.
Stéphanie keek terug naar de deur en de bedden van de andere meisjes. Niemand zou waarschijnlijk haar vriendin willen worden. Omdat ze dacht dat die haar ook raar zouden vinden net zoals in de lagere school. Die kinderen zeiden altijd: Jij bent raar! Jij moet altijd met die mevrouw mee! Niemand anders! Dus jij bent niet normaal!
Stéphanie had er veel verdriet om gehad, maar ze zei nooit wat tegen de juffen en meesters want die begrepen het toch niet. Dus waarom zou ze dan het in godsnaam zeggen? En haar ouders maakten nooit tijd voor haar. Ofwel was het werken ofwel moesten ze voor Nina zorgen. Het was nooit echt gemakkelijk geweest voor Stéphanie, maar ze had zich erover gezet en nu wou ze echt wel iemand die haar juist hielp met gevoelens en vrienden maken!
OOC.: Open topic!
Edit: +5
.