Post by Alyanne Hamilton on Nov 19, 2014 14:12:08 GMT
Hallo allemaal!
De titel is misleidend iedereen verwacht waarschijnlijk niet wat ik nu ga vragen.
Ik heb een vraag voor jullie, ik ben bezig aan een splinternieuw verhaal.
Ik heb al de proloog en 4 hoofdstukken geschreven.
Ik ga hier de proloog zetten en geef al je tips daarop.
Als jullie de proloog interessant genoeg vinden dan kan ik misschien ook de hoofdstukken zetten.
Waarom vraag ik dit aan jullie? Een schrijver kijkt snel over zijn eigen fouten en ik wil geen fouten in mijn tekst.
Een oplossing daarvoor is natuurlijk het door andere mensen laten nakijken en die zijn jullie.
Ik wil wel even zeggen, dat ik alle auteursrechten (verhaallijn) zelf heb waarom zeg ik dit omdat als ik het niet meld.
Kan iemand zeggen dat dit zijn verhaal is terwijl het mijn is, geef me alstublieft feedback!
En zeg ook wat je verwacht dat er gaat gebeuren.
Als je verder wilt lezen zet het hier onder en ik post nog een hoofdstuk.
xxx
Sarah
Ps: dit lijkt heel kort, maar als je het in word zet is het 'veel' langer
Proloog
“De tijd begint te dringen Lynn.” Begon de stem rustig, maar met een gepikeerde ondertoon. “De bescherming houdt het niet lang meer vol, je moet het haar vertellen”
Een zucht verliet mijn lippen,ik wist dat moment er ooit zou aankomen. Het moment dat ik verplicht was het haar te vertellen. Ze hadden me gewaarschuwd, ze wisten wat er ging gebeuren. Jaren lang ontkenning, ik was het al beginnen te geloven. Maar er was geen ontkomen aan, dat wist ik nu wel zeker. “Je hebt al veel te lang gewacht Lynn, het is niet meer veilig. Er beginnen gaten in te komen en dat weet je. Je voelt het!” De stem klonk dit keer dwingender en zo veel krachtiger. Je hoorde een vleugje spijt maar lang niet genoeg naar mijn mening. “Ik weet het! Ik zal het vertellen, geef me nog even.” “Even? Hoe lang heb je nog nodig? We kunnen je niks extra geven! Je moest het al een lange tijd geleden hebben verteld. Nu is het onveilig voor haar, nu is ze in gevaar.” Zei de stem kwaad. Lynn keek met woedende ogen naar de donkere gestalte voor haar, ze begreep er helemaal niks van.“ Je begrijpt het niet, ze gaat het niet accepteren. Ze zal me niet willen geloven, ze is nog te jong om het te begrijpen. Ze zal zoveel moeten opgeven, ze heeft een heel leven hier opgebouwd. Ik kan haar dat niet afpakken!”Mijn stem klonk wanhopig en de nacht omvatte het als een teken van zwakheid. “ Het is mijn dochter Lynn, het is niet mijn keuze maar het moet. En wat moet moet daar is niks over te zeggen. Misschien moet je eens terug in je papieren gaan kijken, ik ging me niet met haar leven bemoeien tot haar 15de maar je moest doen wat ik zeg. Ten alle tijden. Ik heb me aan de belofte gehouden, jij niet!” brieste de stem alweer. Mijn tanden knarsten toen ze zichzelf als moeder benoemde. Woede begon te borrelen in haar ondermaag. Lynn rechte haar rug, en haat stond in mijn ogen. Ik heb haar opgevoed! Ik ken haar beter dan wie dan ook, ik ken jouw dochter beter dan jij haar zelf kent! Ik heb haar gedragen als baby, haar in slaap gelezen. Haar geholpen met jongens, ze ziet me niet alleen als een moeder. Ook als een vriendin!” Riep ik verontwaardigd. Ik liet mijn hoofd hangen en had spijt dat ik me had laten gaan. Zij was het niet waard, nooit! De stem lachte zuur: “ Jij denkt echt dat je alles weet hé. Maar ik zal je iets zeggen, het is mijn dochter niet de jouwe! Ik weet wat ze allemaal moet opgeven, ik heb het zelf ook meegemaakt. Maar ze zal het begrijpen, als ze het weet dan zal ze het begrijpen. Ze is niet dom. Luister, je krijgt één week! Als ze het dan niet weet, dan vertel ik het haar. En geloof me dat doe ik, ik ga me nu bezig houden met haar. Je krijgt een week Lynn, geen dag langer. Ik waarschuw je, ik houd je in de gaten.” Haar stem zwierf al weg, ik keek op gewoon zodat ze nog één keer de pure haat in mijn ogen kon zien. Onze ogen kruiste elkaar, ik schrok ervan. De grote bruine ogen die altijd zo vrolijk stonden, straalde een leegte van verdriet uit. De twinkeling was gedoofd haar ogen stonden bloed nerveus, zou dat bij haar meisje ook gebeuren? Zou haar twinkeling gewoon weg zijn op een dag ?Ik kon me niet los rukken van de bruine lege ogen, twee tellen later was ze verdwenen, van het dak gesprongen vermoedde ik. Stilletjes kroop ik van het dak af naar binnen. Ik moest het vertellen, voordat het te laat was. Ik liep naar haar kamer en keek binnen, daar lag ze vredig te slapen. Zonder zorgen, zonder angsten en zeker zonder de last die ze binnenkort alleen zal moeten dragen. Ik draaide me om, mijn ogen vulden zich opnieuw met tranen. Haar kleine meisje werd groot, het onvermijdelijke moest gebeuren hoe groot het verdriet en verlies ook zou zijn.
De titel is misleidend iedereen verwacht waarschijnlijk niet wat ik nu ga vragen.
Ik heb een vraag voor jullie, ik ben bezig aan een splinternieuw verhaal.
Ik heb al de proloog en 4 hoofdstukken geschreven.
Ik ga hier de proloog zetten en geef al je tips daarop.
Als jullie de proloog interessant genoeg vinden dan kan ik misschien ook de hoofdstukken zetten.
Waarom vraag ik dit aan jullie? Een schrijver kijkt snel over zijn eigen fouten en ik wil geen fouten in mijn tekst.
Een oplossing daarvoor is natuurlijk het door andere mensen laten nakijken en die zijn jullie.
Ik wil wel even zeggen, dat ik alle auteursrechten (verhaallijn) zelf heb waarom zeg ik dit omdat als ik het niet meld.
Kan iemand zeggen dat dit zijn verhaal is terwijl het mijn is, geef me alstublieft feedback!
En zeg ook wat je verwacht dat er gaat gebeuren.
Als je verder wilt lezen zet het hier onder en ik post nog een hoofdstuk.
xxx
Sarah
Ps: dit lijkt heel kort, maar als je het in word zet is het 'veel' langer
Proloog
“De tijd begint te dringen Lynn.” Begon de stem rustig, maar met een gepikeerde ondertoon. “De bescherming houdt het niet lang meer vol, je moet het haar vertellen”
Een zucht verliet mijn lippen,ik wist dat moment er ooit zou aankomen. Het moment dat ik verplicht was het haar te vertellen. Ze hadden me gewaarschuwd, ze wisten wat er ging gebeuren. Jaren lang ontkenning, ik was het al beginnen te geloven. Maar er was geen ontkomen aan, dat wist ik nu wel zeker. “Je hebt al veel te lang gewacht Lynn, het is niet meer veilig. Er beginnen gaten in te komen en dat weet je. Je voelt het!” De stem klonk dit keer dwingender en zo veel krachtiger. Je hoorde een vleugje spijt maar lang niet genoeg naar mijn mening. “Ik weet het! Ik zal het vertellen, geef me nog even.” “Even? Hoe lang heb je nog nodig? We kunnen je niks extra geven! Je moest het al een lange tijd geleden hebben verteld. Nu is het onveilig voor haar, nu is ze in gevaar.” Zei de stem kwaad. Lynn keek met woedende ogen naar de donkere gestalte voor haar, ze begreep er helemaal niks van.“ Je begrijpt het niet, ze gaat het niet accepteren. Ze zal me niet willen geloven, ze is nog te jong om het te begrijpen. Ze zal zoveel moeten opgeven, ze heeft een heel leven hier opgebouwd. Ik kan haar dat niet afpakken!”Mijn stem klonk wanhopig en de nacht omvatte het als een teken van zwakheid. “ Het is mijn dochter Lynn, het is niet mijn keuze maar het moet. En wat moet moet daar is niks over te zeggen. Misschien moet je eens terug in je papieren gaan kijken, ik ging me niet met haar leven bemoeien tot haar 15de maar je moest doen wat ik zeg. Ten alle tijden. Ik heb me aan de belofte gehouden, jij niet!” brieste de stem alweer. Mijn tanden knarsten toen ze zichzelf als moeder benoemde. Woede begon te borrelen in haar ondermaag. Lynn rechte haar rug, en haat stond in mijn ogen. Ik heb haar opgevoed! Ik ken haar beter dan wie dan ook, ik ken jouw dochter beter dan jij haar zelf kent! Ik heb haar gedragen als baby, haar in slaap gelezen. Haar geholpen met jongens, ze ziet me niet alleen als een moeder. Ook als een vriendin!” Riep ik verontwaardigd. Ik liet mijn hoofd hangen en had spijt dat ik me had laten gaan. Zij was het niet waard, nooit! De stem lachte zuur: “ Jij denkt echt dat je alles weet hé. Maar ik zal je iets zeggen, het is mijn dochter niet de jouwe! Ik weet wat ze allemaal moet opgeven, ik heb het zelf ook meegemaakt. Maar ze zal het begrijpen, als ze het weet dan zal ze het begrijpen. Ze is niet dom. Luister, je krijgt één week! Als ze het dan niet weet, dan vertel ik het haar. En geloof me dat doe ik, ik ga me nu bezig houden met haar. Je krijgt een week Lynn, geen dag langer. Ik waarschuw je, ik houd je in de gaten.” Haar stem zwierf al weg, ik keek op gewoon zodat ze nog één keer de pure haat in mijn ogen kon zien. Onze ogen kruiste elkaar, ik schrok ervan. De grote bruine ogen die altijd zo vrolijk stonden, straalde een leegte van verdriet uit. De twinkeling was gedoofd haar ogen stonden bloed nerveus, zou dat bij haar meisje ook gebeuren? Zou haar twinkeling gewoon weg zijn op een dag ?Ik kon me niet los rukken van de bruine lege ogen, twee tellen later was ze verdwenen, van het dak gesprongen vermoedde ik. Stilletjes kroop ik van het dak af naar binnen. Ik moest het vertellen, voordat het te laat was. Ik liep naar haar kamer en keek binnen, daar lag ze vredig te slapen. Zonder zorgen, zonder angsten en zeker zonder de last die ze binnenkort alleen zal moeten dragen. Ik draaide me om, mijn ogen vulden zich opnieuw met tranen. Haar kleine meisje werd groot, het onvermijdelijke moest gebeuren hoe groot het verdriet en verlies ook zou zijn.
