Post by Florence Grace on Nov 11, 2014 19:42:38 GMT
Nee mama!!! deel 1.
Florence bevond zich in het huis van haar tante, haar tante was erg ziek en wilde de steun van Florence haar enig volwassen familie lid nog. Florence was helemaal van Los Angelos afgekomen om bij Mia te zijn, Mia had de laatste weken al haar testamenten in orde gebracht. Ze was doodziek, ze lag gewoon bijna op sterven maar dat wilde ze niet toegeven ook al wist ze het vanbinnen wel. Lyne kwam binnengewandeld en zei haar gedag. "Hoe is het met mama?" de vraag werd alleen gesteld, om niet het slechte antwoord te horen. "De dokter is bij haar." klonk het antwoord. Lyne knikte, het was een dapper meisje dacht Florence. Haar mama lag op sterven en toch ging ze gewoon naar school, ze wilde alles behalve medelijden. Maar toch Florence vroeg zich af wat ze wilde doen als haar mama er niet meer was. Lyne was 15 jaar niet zoveel jonger als Florence, dus ze kon Lyne geen verhaaltjes gaan vertellen dat alles goed ging komen. Florence wist bijna zeker dat Lyne haar nooit mama zou gaan noemen als ze ineens de voogd over haar kreeg. Dat wilde Florence ook niet ze was de nicht en niet meer, ook ging ze de voogd worden. Maar Lyne wist dat Florence er geen zin in had, ze had het al moeilijk genoeg met haar eigen schroot. Dus Lyne had voorgesteld om op internaat te gaan in America, daar kon Florence niets tegen inbrengen. Ze zou over een paar weken vertrekken, want de dokter had gezegd dat het niet lang meer zou duren voor dat Mia zou heen gaan. Florence zou niet mee gaan naar America, ze had het huis geërfd van Mia en al haar geld dus ze zou nog een tijdje blijven. Daisy was gelukkig en daar was Florence blij mee, trouwens ze had een baan gekregen en Daisy zou elke dag mee mogen gaan.
Daisy kreeg thuis les, want ze was een speciaal meisje. Net als Florence heeft ze een eidetisch geheugen en dat zorgde soms voor problemen. Zeker op scholen, velen mensen zouden zeggen dat ze blij moest zijn. Het was toch fantastisch dat alles wat je hoorde en zag dat je dat onthield. Ja eigenlijk niet dus, soms wilde je ook dingen vergeten en als je alles onthield dan was je slimmer gewoon van nature. Je kwam ook sneller betweterig over en al snel werd je gemijt en kregen veel een hekel aan je. Florence had haar kunnen vinden in de muziek en het leek dat Daisy dat ook had. Florence gaf haar dochtertje dus zelf les in alles, Florence legde de dingen gewoon uit en meer moest ze niet doen. Daisy maakte zelf oefening omdat ze dat wilde en ze was tot nu toe voor elk examen geslaagd. Daisy kreeg de leerstof van het eerste en tweede leerjaar en ze was nog maar 5 geworden. Dus ze liep redelijk wat vooruit, Florence zou haar naar school laten gaan voor het middelbaar en als alles goed ging dan zou dat sneller zijn dan verwacht. Misschien als ze 9 of 10 was. Het zou anders zijn, ze zou altijd een buitenbeentje zijn. Maar Florence zag dat Daisy de dingen die ze vroeger leerde ontzettend saai vond. Dus vandaar was de thuis les, Florence gaf Daisy ook muziek les en Daisy was een werkelijk natuurtalent. Daisy speelde nu al viool en piano, maar ze was gitaar aan het leren en cello nu. Daisy was erg ambitieus en leerde goed en graag, maar Florence zou dan wel ontzettend veel erven ze wilde gaan werken en ze had een baan gevonden waar Daisy mee mocht gaan. Ze mocht ook gaan wonen in de school maar dat wilde Florence niet, dit huis was prachtig maar groot. Het was allemaal nieuwbouw en modern en allemaal groot ja echt fantastisch. Voor Florence alleen en Daisy zou het wel raar zijn maar dat gaf niet.
Florence zag de rug van Lyne verdwijnen op de trap, het arme meisje. Ze liep naar de woonkamer er was geen tv hier maar alleen muziek. Door de grote ramen scheen het ochtendlicht, op de witte vleugel piano. Florence schoof er achter, ze dacht na over vroeger. Ze was veel jongen dan iedereen dacht en toch had ze meer meegemaakt dan de meeste mensen hun hele leven. Het waren helaas niet alleen mooie herinneringen, Daisy was het mooiste wat haar was overkomen gedurende heel haar leven. Het was weliswaar te vroeg ja, Florence was 14 toen ze bevallen was van Daisy niet veel later na de bevalling stierven haar ouders in een auto ongeluk. Dat was het hardste wat er ooit was gebeurd, ze verloor onwillig haar maagdelijkheid en met pijn was ze daarna bevallen alsof het allemaal nog niet erg genoeg was stierven haar ouders de dag erna. Op haar 14 jaar was ze haar ouders kwijt en ze had een dochtertje, het was allemaal redelijk zwaar en toen was ze hier gekomen. Vorig jaar was ze terug naar America haar thuisbasis maar al snel kwam ze terug omdat de vrouw die had geholpen met het opvoeden van Daisy ziek was geworden. Florence ging niet verder studeren, ze had nipt haar eindexamen gehaald dus ook haar diploma. Nu wilde ze verder gaan met Daisy en met muziek, Florence legde haar vingers op de toetsen. Haar vingers leefde haar eigen leven, ze speelde een melancholische melodie en ging er helemaal in op. Ze merkte niet dat Daisy langs haar was komen zitten. Florence kreeg het ineens door en stopte met spelen, Daisy haar ogen werden ineens geschokt groter. "Mama niet stoppen!" Florence glimlachte troostend, ze was nu ingenomen door de emoties van vroeger. Daisy merkte het en legde haar kleine handje op die van Florence, "mama je speelt prachtig, speel verder alstublieft." Florence glimlachte liever naar haar dochter, ze was een schat. "Wat moet mama spelen Daisy?" Daisy dacht na met die echte nadenk blik van haar. "Dat van daarnet mama." Florence knikte en speelde het liedje opnieuw.
OOC: De muziek: www.youtube.com/watch?v=YY-16iHn0xA
Florence bevond zich in het huis van haar tante, haar tante was erg ziek en wilde de steun van Florence haar enig volwassen familie lid nog. Florence was helemaal van Los Angelos afgekomen om bij Mia te zijn, Mia had de laatste weken al haar testamenten in orde gebracht. Ze was doodziek, ze lag gewoon bijna op sterven maar dat wilde ze niet toegeven ook al wist ze het vanbinnen wel. Lyne kwam binnengewandeld en zei haar gedag. "Hoe is het met mama?" de vraag werd alleen gesteld, om niet het slechte antwoord te horen. "De dokter is bij haar." klonk het antwoord. Lyne knikte, het was een dapper meisje dacht Florence. Haar mama lag op sterven en toch ging ze gewoon naar school, ze wilde alles behalve medelijden. Maar toch Florence vroeg zich af wat ze wilde doen als haar mama er niet meer was. Lyne was 15 jaar niet zoveel jonger als Florence, dus ze kon Lyne geen verhaaltjes gaan vertellen dat alles goed ging komen. Florence wist bijna zeker dat Lyne haar nooit mama zou gaan noemen als ze ineens de voogd over haar kreeg. Dat wilde Florence ook niet ze was de nicht en niet meer, ook ging ze de voogd worden. Maar Lyne wist dat Florence er geen zin in had, ze had het al moeilijk genoeg met haar eigen schroot. Dus Lyne had voorgesteld om op internaat te gaan in America, daar kon Florence niets tegen inbrengen. Ze zou over een paar weken vertrekken, want de dokter had gezegd dat het niet lang meer zou duren voor dat Mia zou heen gaan. Florence zou niet mee gaan naar America, ze had het huis geërfd van Mia en al haar geld dus ze zou nog een tijdje blijven. Daisy was gelukkig en daar was Florence blij mee, trouwens ze had een baan gekregen en Daisy zou elke dag mee mogen gaan.
Daisy kreeg thuis les, want ze was een speciaal meisje. Net als Florence heeft ze een eidetisch geheugen en dat zorgde soms voor problemen. Zeker op scholen, velen mensen zouden zeggen dat ze blij moest zijn. Het was toch fantastisch dat alles wat je hoorde en zag dat je dat onthield. Ja eigenlijk niet dus, soms wilde je ook dingen vergeten en als je alles onthield dan was je slimmer gewoon van nature. Je kwam ook sneller betweterig over en al snel werd je gemijt en kregen veel een hekel aan je. Florence had haar kunnen vinden in de muziek en het leek dat Daisy dat ook had. Florence gaf haar dochtertje dus zelf les in alles, Florence legde de dingen gewoon uit en meer moest ze niet doen. Daisy maakte zelf oefening omdat ze dat wilde en ze was tot nu toe voor elk examen geslaagd. Daisy kreeg de leerstof van het eerste en tweede leerjaar en ze was nog maar 5 geworden. Dus ze liep redelijk wat vooruit, Florence zou haar naar school laten gaan voor het middelbaar en als alles goed ging dan zou dat sneller zijn dan verwacht. Misschien als ze 9 of 10 was. Het zou anders zijn, ze zou altijd een buitenbeentje zijn. Maar Florence zag dat Daisy de dingen die ze vroeger leerde ontzettend saai vond. Dus vandaar was de thuis les, Florence gaf Daisy ook muziek les en Daisy was een werkelijk natuurtalent. Daisy speelde nu al viool en piano, maar ze was gitaar aan het leren en cello nu. Daisy was erg ambitieus en leerde goed en graag, maar Florence zou dan wel ontzettend veel erven ze wilde gaan werken en ze had een baan gevonden waar Daisy mee mocht gaan. Ze mocht ook gaan wonen in de school maar dat wilde Florence niet, dit huis was prachtig maar groot. Het was allemaal nieuwbouw en modern en allemaal groot ja echt fantastisch. Voor Florence alleen en Daisy zou het wel raar zijn maar dat gaf niet.
Florence zag de rug van Lyne verdwijnen op de trap, het arme meisje. Ze liep naar de woonkamer er was geen tv hier maar alleen muziek. Door de grote ramen scheen het ochtendlicht, op de witte vleugel piano. Florence schoof er achter, ze dacht na over vroeger. Ze was veel jongen dan iedereen dacht en toch had ze meer meegemaakt dan de meeste mensen hun hele leven. Het waren helaas niet alleen mooie herinneringen, Daisy was het mooiste wat haar was overkomen gedurende heel haar leven. Het was weliswaar te vroeg ja, Florence was 14 toen ze bevallen was van Daisy niet veel later na de bevalling stierven haar ouders in een auto ongeluk. Dat was het hardste wat er ooit was gebeurd, ze verloor onwillig haar maagdelijkheid en met pijn was ze daarna bevallen alsof het allemaal nog niet erg genoeg was stierven haar ouders de dag erna. Op haar 14 jaar was ze haar ouders kwijt en ze had een dochtertje, het was allemaal redelijk zwaar en toen was ze hier gekomen. Vorig jaar was ze terug naar America haar thuisbasis maar al snel kwam ze terug omdat de vrouw die had geholpen met het opvoeden van Daisy ziek was geworden. Florence ging niet verder studeren, ze had nipt haar eindexamen gehaald dus ook haar diploma. Nu wilde ze verder gaan met Daisy en met muziek, Florence legde haar vingers op de toetsen. Haar vingers leefde haar eigen leven, ze speelde een melancholische melodie en ging er helemaal in op. Ze merkte niet dat Daisy langs haar was komen zitten. Florence kreeg het ineens door en stopte met spelen, Daisy haar ogen werden ineens geschokt groter. "Mama niet stoppen!" Florence glimlachte troostend, ze was nu ingenomen door de emoties van vroeger. Daisy merkte het en legde haar kleine handje op die van Florence, "mama je speelt prachtig, speel verder alstublieft." Florence glimlachte liever naar haar dochter, ze was een schat. "Wat moet mama spelen Daisy?" Daisy dacht na met die echte nadenk blik van haar. "Dat van daarnet mama." Florence knikte en speelde het liedje opnieuw.
OOC: De muziek: www.youtube.com/watch?v=YY-16iHn0xA